Edo

De zon is op, de lucht is blauw, studenten, kom maar gauw. Uit je bed. De 2e (naja, 2 ½ ) dag in Norg. Nu ik het tik is het avond en zijn mijn handen koud, maar vanochtend was het lekker warm. Ik kom goed mijn bed uit, en de rest zo te zien ook. Vandaag staat het onbijt al op me te wachten. Fijn. En na het dagje coveeën gisteren ben ik extra dankbaar.
Er zit weer een extra gezicht aan de ontbijt tafel. Oké, meerdere, maar ook een leraar. Ruud verzorgt vandaag een workshop. Een workshop theatraal geluid en muziek (ik ontdek net heb de ‘reader’ naast me). “spelen met lokatiemateriaal”.
Er is een ochtendgroep en een middaggroep. Ik schrijf me in voor de ochtend. Blijkt mijn hele klas dat ook te doen. Allemaal HKU’ers. Lekker integreren dit. Oh, gelukkig. Nog twee Minerva’ers.
Met z’n allen die kant op fietsen. Bij de woning van Jan zetten we onze fietsen neer en lopen we de tuin in. We gaan direct van start en plakken wat ondiepe doosjes in elkaar, voor het begin van de workshop.
Een van de hoofdonderdelen blijk namelijk het grafisch weergeven van muziek. Want ja, met een viool kun je nog wel gewone bladmuziek gebruiken, maar bestaat er ook zo iets voor met een bezem langs een boom gaan? Of voor het geluid wat een kikker maakt?
Met die doos en wat schelpzand kun je behoorlijk grafisch bezig gaan. Als je met je hand het zand beroert, geeft dat een geluid op de bodem van de doos. En je houd een afdruk over.
Dat is een begin.
We gaan even wat spelletjes doen met die kartonnen doos. Hoor jij wat ik speel. Als we elkaar niet zien, maar wel horen en elkaar nadoen, krijgen we dan dezelfde afdruk?
Na nog even alle geluiden die we in de tuin horen, grafisch te hebben opgeschreven, gaan we alles wat we vinden als instrument gebruiken. Kruiwagens, stenen, stukken hout, buizen, bomen, bamboe. Na de demonstaties hebben we echter geen tijd meer voor hele orkesten. We moeten weer terug voor de lunch.

Er blijkt een lerares te zijn opgedoken. Het blijkt een voordeel dat alle HKU’ers al de workshop hebben gedaan, zo kan Marina vanmiddag bij ons allemaal langs. Ik ben de eerste, en samen fietsen we naar de ijsbaan, mijn locatie.
Ik heb al wat ideeëen natuurlijk en die spreken we door. Ik trek mijn lieslaarzen aan en demonstreer wat. We duikelen wat materialen op, pakken de ladder en ik kan weer verder, evenals Marina, die naar mijn klasgenoten gaat kijken.
Ik zit alleen op de ijsbaan. Ik had verwacht de hele tijd alleen te zijn. Maar nauwelijks ben ik een uurtje bezig, of plotseling duikt Ina, de organisatrice, op, samen met een cameraman. Oh ja. Er zou iemand van RTV Drente komen. Niet vergeten mijn ouders te ‘verwittigen’.
Oei, weer die lastige vraag wat het worden zal. Nog geen idee. Iets met witte wieven. Tja, ik ben witte stof aan het ophangen, boven ‘veen’. Dan heb je dat al gauw.
Nog even een uurtje doorwerken. ‘k kijk op. Blijkt er nog iemand te staan. Ah, de beheerder. Mooi. Kan ik even vragen of ik de geluidsinstallatie mag gebruiken.
Ooh, prima. Helaas begint het na een kwartiertje te regenen en kan ik de speakers (buiten) niet ophangen en uitproberen. Dan maar morgen.
Nog even wat foto’tjes, voor het ‘dagboek’ en snel terug, want mijn maag rammelt.

Een gezellige en goede maaltijd later zit ik na te denken wat ik op het bordje dat bij de deur komt, ga zetten. Even iets warms aan. Het begint te schemeren. Ik ben klaar. Maar dan de blog.
Ik ben klaar. Ik hoor iemand hout hakken. Zo het kampvuur aan. En nu Ina melden dat ik klaar ben met de blog. En even vragen wat ik met mijn tekstje moet.
Edo Pronk.